iHealth DB: การฝึกลูกนั่งกระโถน

วันพุธที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

การฝึกลูกนั่งกระโถน

13:06 |

เขียนโดย good story |

แก้ไขบทความ

จากการที่แม่เฝ้าสังเกตลักษณะต่าง ๆ ของทารก ศึกษาจังหวะการกิน การนอนและการขับถ่ายในระยะแรกของชีวิต และค่อย ๆ ปรับเปลี่ยนรูปแบบวิถีชีวิตของทารกให้เข้ากับวิถีชีวิตของพ่อแม่ ค่อย ๆ ปรับการกินให้เปลี่ยนมากินข้าว 3 มื้อ เมื่ออายุ 1-2 ปี เปลี่ยนการนอนจากการที่ต้องตื่นทุก 3 ชั่วโมง มาเป็นนอนตลอดคืน มาตื่นในช่วงกลางวันแทน ช่วงเวลา 2 ปีแรกนี้เองเป็นช่วงที่มีการปรับเปลี่ยนสิ่งต่าง ๆ รอบตัวรวมทั้งเรื่องของการขับถ่าย เป็นต้น

ณ จุดที่เด็กหัดเดิน แสดงว่าระบบประสาทบริเวณหลังได้พัฒนาเติบโตพอที่จะควบคุมอวัยวะส่วนกลาง รวมทั้งระบบขับถ่ายถือเป็นจุดที่ควรเริ่มฝึกการขับถ่ายที่ดีที่สุด พ่อแม่จะต้องคอยสังเกตท่าทีของเด็ก เช่น ถ้าเขายืนนิ่งตัวสั่นเล็กน้อย หรือทำท่าขนลุก นั่นแสดงว่าเขาปวดอึ บอกลูกว่าลูกปวดอึแล้วพาไปส้วม หรือนั่งกระโถน นั่นคือสอนให้เขารู้จักความรู้สึก สอนให้จับจังหวะที่จะไปเข้า ห้องน้ำ สอนให้รู้จักบอกความรู้สึกของตัวเอง สอนให้ถอดกางเกง หยิบกระโถน หัดล้างก้น เป็นต้น ทั้งหมดจะใช้เวลาการฝึกรวม 4 – 5 ปี

(ขอขอบคุณนายแบบน้อย.....น้องพู่กัน ด.ช กฤษติน )

สาเหตุที่ฝึกการขับถ่ายเด็กไม่ได้

1. ผู้ฝึกไม่เข้าใจวิธีการฝึกแบบเป็นขั้นตอน ใจร้อน รวบรัด บีบบังคับ

2. ผู้ฝึกไม่เข้าใจพัฒนาการของเด็ก และไม่เข้าใจลักษณะเด็กทำให้ไปฝึกในช่วงที่ไม่เหมาะสม เช่น ฝึกตั้งแต่อายุ 6 เดือน หรือไปเริ่มฝึกในช่วงอายุ 3 – 5 ปีซึ่งเป็นวัยต่อต้าน

3. ฝึกไม่สม่ำเสมอ ใช้ระยะเวลาในการฝึกสั้น

4. เด็กมีความบกพร่องในการทำงานของระบบประสาท การควบคุมของอวัยวะส่วนนี้ทำงานบกพร่อง

วิธีการแก้ไข

เข้าใจหลักการฝึก การฝึกขับถ่ายเป็นงานที่ต้องอาศัยความละเอียดอ่อน ทั้งนี้เนื่องจากประกอบด้วยการฝึกสอนหลายขั้นตอนดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้น ซึ่งเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของเด็ก เพราะถ้าไปฝึกในช่วงที่เด็กไม่รู้สึกอยากอึ ทำอย่างไรเด็กก็ไม่อึเช่นกัน และเกี่ยวข้องกับเทคนิคของผู้ฝึกฝนว่ามีเวลาให้นานพอไหม ใจร้อนหรือเปล่า เข้าใจความรู้สึกและเข้าใจพัฒนาการหรือไม่

การฝึกที่ดีต้องอาศัย

- ท่าทีขอผู้ฝึกที่ใจเย็น ไม่เร่งรัด หรือบีบบังคับ เข้าใจความรู้สึกของเด็ก

- มีขั้นตอนการฝึกฝน เช่น ฝึกจากง่ายไปยาก ฝึกจากสิ่งที่ชอบแล้วเมื่อทำได้ก็ไปฝึกในสิ่งที่เด็กไม่ชอบ หรือฝึกจากงานที่ไมยุ่งยากไปสู่งานที่ซับซ้อน เป็นต้น

- มีสัมพันธภาพที่ดีต่อกันระหว่างผู้ฝึกและเด็ก มิใช่ว่าเมื่อเด็กยังทำไม่ได้ก็โกรธเด็กไปอีก 2 – 3 วัน กระทบกระเทียบค่อนแคะ หรือทำให้เด็กรู้สึกอับอายที่ยังทำไม่ได้

- คอยชื่นชม หมั่นให้กำลังใจเป็นระยะ และให้ความเข้าใจเมื่อเด็กยังทำไม่ได้

- มีความสม่ำเสมอในการฝึกสอน ทำให้เด็กคาดเดาท่าทีได้เช่น เด็กรู้ว่าแม่ต้องการให้ช่วยตัวเองให้มากที่สุด แต่ถ้าทำไม่ได้ในส่วนไหน แม่จะเข้ามาช่วย เป็นต้น

- ให้ระยะเวลา ในการฝึกฝน

- เข้าใจเด็ก ส่วนนี้เป็นส่วนที่มีความสำคัญพอ ๆ กับข้อแรกที่กล่าวมา เพราะการฝึกให้เด็กขับถ่าย เด็กจะต้องเข้าใจและรู้ทันความรู้สึกและมีความสามารถพอที่จะช่วยตัวเองได้และที่สำคัญคือช่วงที่จะฝึกคือ อายุ 1 ขวบขึ้นไป เป็นช่วงที่เด็กเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด ยิ่งไปบีบบังคับหรือข่มขู่จะยิ่งทำให้เกิดปัญหาตามมาได้

- เข้าใจตัวเอง พ่อแม่ที่มองเห็นปัญหาของตัวเองจะทำให้มีการปรับปรุงเทคนิคและรูปแบบ ทำให้มีโอกาสประสบความสำเร็จในการฝึกฝนลูกได้สูงกว่าพ่อแม่ที่ไม่ยอมมองจุดอ่อนของตัวเอง เช่น รู้ตัวว่าเป็นคนใจร้อน ชอบบีบบังคับหรือเร่งรัดเด็ก หรือรู้ว่าตัวเองชอบวิตกกังวลเกินกว่าเหตุ บางครั้งที่เด็กไม่อึมา 2 วัน คนที่เดือดร้อนและรู้สึกอึดอัดกายเป็นคุณแม่ โดยที่เด็กก็ยังกินและเล่นได้จึงพยายามไปสวนให้เด็กอึออกมาให้ได้

- ในกรณีที่เด็กมีพัฒนาการช้าร่วมด้วย ควรปรึกษากุมารแพทย์

ที่มา สถาบันสุขภาพเด็กแห่งชาติมหาราชินี

ป้ายกำกับ: เด็ก, นั่งกระโถน, พัฒนาการ, pediatric

การฝึกลูกนั่งกระโถน

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ค้นหาใน Web นี้

บทความที่ได้รับความนิยม

จำนวนการดูหน้าเว็บรวม

ผู้ติดตาม